مقدمه
در این مقاله می خواهیم درباره ذهن عملگرا و تفاوتش با ذهن نظرگرا صحبت کنیم.
ابتدا لازم است تعاریفی از هر یک ارائه نماییم و بعد به تفاوت آن دو پرداخته و در پایان، به راهکاری مناسب برای برقراری تعادل بین ذهن عملگرا و ذهن نظرگرا میپردازیم.
تعریف ذهن عملگرا:
ذهن عملگرا راه حل محور است و همیشه به دنبال پیدا کردن بهترین راه حل است. فردی که دارای ذهن عملگرا است، تلاش می کند تا با آزمون و خطا تجربه های جدیدی کسب نماید و از شکست هراسی ندارد بلکه شکست را مقدمه ای می داند برای پیروزی.
حضرت علی “ع” می فرماید:
آگاهانه خودت را در معرض هر آنچه که می ترسی، بیافکن.
تعریف ذهن نظرگرا:
ذهن نظرگرا، مدام در حال اظهارنظر کردن است و مسئله محور. با طرح پرسش های واهی دائم بدنبال آرمان گرایی و خیالبافی است و هیچ گونه اقدام عملی انجام نمی دهد.
تفاوت ذهن عملگرا با ذهن نظرگرا:
به منظور روشن شدن تقاوت بین دو ذهن عملگرا و نظرگرا، نظر شما را به مطالعه این جدول جلب می نماییم:
ردیف | ویژگی های ذهن عملگرا | ویژگی های ذهن نظرگرا |
۱ | راه حل محور | مسئله محور |
۲ | آزمون و خطا/ حرکت و اجرا | حدس و گمان / منفی بافی |
۳ | نقص پذیر است | بهانه آور است |
۴ | الهام از شکست | توقف از شکست |
۵ | درخواست شجاعانه | عقل کل بازی |
۶ | دست به کار می شود | دست به آر می شود |
۷ | دنبال درگیری | دنبال یادگیری |
۸ | دوستی با ترس
(ترس یک باور ذهنی است نه عینی بنابراین حل شدنی است و با عمل از بین می رود) |
ترس از ترس
( از نشدن ها می گوید) |
همانطور که ملاحظه نمودید، ذهن عملگرا، اهل عمل و اقدام است و از هیچ شکستی نمیهراسد بلکه بدنبال چالش است و خودش را درگیر مسائل مختلف مینماید. چون معتقد است، با اقدام به عمل، زمینه رشد و پیشرفت فراهم میشود.
برعکس ذهن نظرگرا، مدام ساز ناکوک دارد و با منفی بافی و ترس از شکست دست به هیچ گونه اقدام عملی نمیزند و با گفتن “نمیدانم” ، “نمی توانم” و “این کار از عهده من بر نمیآید”، دور خودش را حصار میکشد و بجای اینکه خود را درگیر کار نماید تنها بفکر این است که حجم اطلاعاتش را بالا ببرد غافل از اینکه راه رشد و ترقی خود را با این تنبلی و سهل انگاری مسدود مینماید.
چگونگی ایجاد بالانس (تعادل) بین دو ذهن عملگرا و نظرگرا :
توجه به موارد زیر و بکارگیری درست آنها، بین ذهن عملگرا و ذهن نظرگرا بالانس و تعادل ایجاد می کند:
- آنچه را که “می دانیم” و “قبول داریم”، تقویت کنیم.
- مواردی را که “می دانیم” ولی “قبول نداریم”، تجربه کنیم و بیازماییم.
- مواردی را که “قبول داریم” اما تاکنون “نمی دانستیم”، با تلاش خود اجرایی کنیم و وارد عمل شویم.
- و نهایتا مواردی را که “قبول نداریم” و “نمی دانیم” حداقل در موردشان فکر کنیم و سعی کنیم با بکارگیری درست آنها تحولی شگرف ایجاد نماییم.
همانطور که می دانید،
لازمه “رشد و موفقیت”، اقدام به عمل است.
8 پاسخ
مقالهٔ مفیدی بود خانم نبیزادهٔ گرامی به امید موفقیتهای بیشتر
سپاسگزارم از حسن توجه تون
دقیقا لازمهی رشد عملگرایی هستش،
بسیارمقالهی خوبی نوشتین خانم نبیزادهی عزیز
👌👏🌺🌺🌺🍃
ممنونم عزیزم
ممنونم لطف دارید.
سلام و درود.بسیار مفید و کاربردی
مطالبتون مفید،عالیی و جامع بود👏👌
لازمهی رشد و موفقیت همین گام برداشتن و الهام گرفتن از شکسته
سپاسگزارم