راهکاری جهت رفع بی حوصلگی نوجوانان

بارها و بارها در طی روز،

این عبارت ” حوصله ام سر رفت” را از پسرم می شنوم.

ابتدا سعی می کردم با ارائه راهکارهای گوناگون، بعنوان یک “مادر” او را راهنمایی و هدایت کنم، اما متأسفانه هیچکدام از پیشنهاداتم مورد قبول واقع نمی شد.

تصمیم گرفتم اگر مجدد پسرم این عبارت را تکرار کرد، با لبخند از خودش

بپرسم:

پیشنهاد خودت چیست؟ چه کاری دوست داری انجام دهی / دهیم تا دیگر حوصله ات سر نرود؟

واقعا نتیجه بخش بود. به عبارتی خودش را بخودش واگذار کردم.

به نظرم با این کار به او کمک کردم تا خودش اختیار اوقات و لحظات اش را داشته باشد و بتواند برای خود برنامه ریزی نماید. البته من هم دورادور نظاره گر هستم. اما دیگر توقع ندارد که من برایش کاری را تعریف کنم بخصوص که الان در سن حساس نوجوانی و بلوغ است.

لازم است در همه زمینه ها خودش را پرورش دهد. من معتقدم بلوغ جسمی و فکری و روحی باید هر دو در یک راستا اتفاق بیافتد حالا ممکن است رشد یافتگی این دو به یک اندازه و میزان نباشد اما به مرور و طی سالهای آتی به نهایت مطلوب خواهد رسید.

اینکه او متوجه شود خودش، تصمیمات اش، همکاری و کلا حضورش در کنار خانواده با ارزش است، می تواند نسبت به هدایت او به بهترین راه برای طی مسیر بالندگی و رشدش مؤثر و مفید باشد.

یکی از تکنیک های خوب خودشناسی، جهت برقراری روابط صحیح انسانی و مستحکم کردن روابط دوستانه بین فرزندان و والدین، دادن احساس سه میم مثبت است.

گاهی با دادن احساس سه میم مثبت یعنی مهم، مفید و محبوب بودن به فرد بخصوص نوجوان می توانیم باعث بالندگی و رشد او شویم.

چه بسیار موقعیت هایی که شخص با ندانستن این تکنیک خوب، با بیان یک جمله طعنه آمیز، یا زخم زبان و … باعث رنجش، سرخوردگی و ناراحتی شخص مقابل شده باشد. حتی گاهی اوقات یک سکوت نابجا می تواند کل روابط دوستانه و ارتباط خوب بین پدر و فرزندی را از بین ببرد.

شناخت خود و روحیات خود باعث می شود نسبت به رفتار، گفتار و کردار خود آگاهانه تر برخورد نماییم و نسبت به اطرافیانمان درک بهتری داشته باشیم.

در مواقعی که یکی از اعضا خانواده بی حوصله است سعی کنیم درک همدلانه داشته باشیم و محیط خانه را آرام نگه داریم و از ایجاد اغتشاش و بروز تنش و  ناآرامی بخاطر اختلاف عقاید و نظرات غیرمعقول جدا بپرهیزیم تا بتوانیم در کنار هم آرامش بیشتری داشته باشیم و در واقع به حقوق هم احترام بگذاریم.

همانطور که می دانیم خودشناسی یک هنر است و تکنیک های خودشناسی همانند سایر هنرها و ورزش ها آموختنی هستند و نیاز به تمرین مداوم بصورت آهسته  و پیوسته دارند.

برای اینکه بتوانیم خود و اطرافیان مان، یک زندگی خوب و سرشار از آرامش و آسایش را تجربه نماییم ، می بایست نسبت به تقویت این مهارت ها و یادگیری تکنیک های خودشناسی کوشاتر باشیم.

لذا با توجه به اهمیت موضوع، از همکاران نویسنده خود تقاضامندم که هر چه بیشتر در زمینه “خودشناسی و خودیاری” نسبت به تولید محتوای مفید اهتمام ورزند.