فریبا نبی‌زاده

پذیرش اشتباه خود

خانه » پذیرش اشتباه خود

گاهی اوقات در زندگی مرتکب اشتباهاتی می شویم که زندگی ما را تحت الشعاع خود قرار می دهد. خواه آن اشتباه سبک و کوچک باشد و خواه سنگین و بزرگ.

از قدیم گفته اند انسان جایزالخطاست، اما ارتکاب به هر اشتباهی ممکن است تأثیر بدی داشته باشد که تا مدتها بر روح و روان ما باقی بماند و موجب آزردگی و عذاب وجدان ما شود. چه بسا این اشتباه ناخواسته باعث آزرده خاطر شدن اطرافیان ما شود و موجب برهم زدن دوستی و رفاقت بین انسانها شود.

گاهی برخی از اشتباهات پیش آمده را می شود با یک عذرخواهی به موقع و بجا جبران کرد بعنوان مثال از کنار شخصی رد می شویم و اشتباها و ناخواسته تنه ای می زنیم و شخص از حالت تعادل خود خارج می شود و بلافاصله با بیان عبارت “ببخشید” یا “عذر می خواهم” قضیه حل می شود.

اما در مواقعی که اشتباه بزرگ است آیا فقط با یک ببخشید می توان آنرا جبران کرد؟ مسلما خیر .

دچار عذاب وجدان می شویم، خود را سرزنش می کنیم و نمی بخشیم و شاید حتی دیگران را مقصر بروز چنین اشتباهی بدانیم.

پس چاره ی کار چیست؟

طبق الگوی خودشناسی (شناخت – قبول – تمرین) ، اولین قدم شناخت است اینکه بفهمیم که اشتباه کرده ایم، بواسطه این اشتباه نقاط ضعف خود را دریابیم تا بتوانیم نسبت به رفع آنها تلاش کنیم تا دوباره مرتکب همین اشتباه و یا خطاهای بزرگ تر و بدتر نشویم.

قدم دوم ، قبول این نکته که خودم بانی و باعث این خطا بوده ام و بپذیرم که اشتباه کرده ام. شهامت و شجاعت این را داشته باشم که اعتراف کنم و تقصیر را به گردن شخص دیگری نیاندازم.

هفته پیش در یکی از گروه های دوستان که اتفاقا همه هم اهل خودشناسی هستیم، به اشتباه زاد روز تولد یکی از دوستان را اعلام کردم و سایر دوستان کلی تبریک و استیکر تولد برایش فرستادند و یکی دیگر از دوستان که برحسب اتفاق تولدش در همان تاریخ بود خیلی با ذوق و شوق ابراز محبت کرد و گفت فلانی نمی دانستم که شما هم در این روز متولد شده اید، این دوست عزیز ما فورا گفت: ولی تولد من این روز نیست ، به هر حال تشکر می کنم تولد من دو ماه دیگر است.

من هم بلافاصله گفتم: فیس بوک یادآوری کرده بود و من اشتباها اعلام کردم. مجدد ایشان گفتند: ولی من تاریخ تولدم را آنجا ثبت نکرده ام!

اینجا بود که من عذرخواهی کردم و گفتم : اشتباه از من بود و با شجاعت آنرا می پذیرم.

به نظر اشتباه بزرگی نبود ولی همین مکالماتی که بین ما رد و بدل شد کمی باعث آزرده خاطری طرفین شد البته همانطور که گفتم چون هر دو از دوستان کلاس خودشناسی هستیم قضیه را مثبت انگاشتیم و به خوبی تمام شد.

با پذیرش خطا و اشتباه، در واقع بار منفی آن تاحدودی کاسته می شود و شخص راحت تر می تواند با قضیه کنار بیاید. قدم بعدی شجاعت به خرج دادن برای اعتراف به اشتباه و عذرخواهی است. البته این کار با تمرین میسر می شود و براحتی نیست چون شخصی که دچار اشتباه شده تصور می کند با عذرخواهی کردن یا اعتراف کردن ممکن است در نظر دیگران فردی ضعیف انگاشته شود و از ابتدا خیلی راحت نمی تواند به اشتباه خود اعتراف نماید ولی وقتی متوجه عواقب آن شود پذیرش و انجام اعتراف برایش مورد قبول خواهد بود.

گاهی صحبت کردن در مورد اشتباه پیش آمده با شخص دیگری باعث می شود که بار منفی آن تا حدودی کمتر شود و شخص راحت تر بتواند قبول به اعتراف نماید.

البته پذیرش اشتباه خود کار راحتی نیست ولی بخاطر رسیدن به آرامش درونی و کاهش تنش های بیرونی ، شخص باید کم کم یاد بگیرد تا این جسارت را پیدا کند که بتواند به خطای خود اعتراف کند و بهترین تلاش خود را نماید تا دیگر چنین اشتباهاتی برایش پیش نیاید.

 

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

2 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *