استقامت

لازمه وجود استقامت در زندگی

در این مقاله سعی بر آن دارم تا با مفهوم “استقامت” بیشتر آشنا شویم.

با کمی جستجو در فرهنگ لغت یا سرچ در گوگل، به این مفاهیم خواهیم رسید:

استقامت = پایمردی ، پایداری

اما در معنای ژرف تر، استقامت به معنی تحمل یک وضعیت دشوار ، و با وجود سختی ادامه  دادن و رسیدن به یک راه خوب و درست است.

معمولا شروع استقامت، همیشه با مقاومت کردن و به تآخیر انداختن واکنش است ولی در ادامه روند، علی رغم همه فشارها و دردها، به صبوری و انعطاف پذیری، تحمل کردن و ادامه دادن می انجامد.

داشتن استقامت در زندگی دارای فوائدی است که با شناخت آنها بیشتر می توانیم پی به اهمیت موضوع ببریم و رعایت آنها در روند بهبود روابط مان در خانواده ، محیط کار و با دوستان بسیار مفید خواهد بود.

فوائد داشتن استقامت:

تقویت اراده، بالا بردن عزت نفس، افزایش حس اعتماد به خود، افزایش حس رضایت از خود، احترام به خود ، رفع عادات بد و جایگزین کردن عادات خوب و رسیدن به اهداف.

برای اینکه بتوانیم در زندگی استقامت و پایداری داشته باشیم و ادامه دهیم، نیازمند این موارد هستیم:

انگیزه قوی:

برای اینکه انگیزه قوی داشته باشیم لازم است مرتب فواید کار درستی که می خواهیم انجام دهیم را بنویسیم، مرور کنیم و مرتب تجسم کنیم که در وضعیت دلخواه قرار داریم.

یا بعنوان مثال،  وقتی که به هدف درست مان رسیدیم چه احساس خوبی داریم؟ چه شادی و نشاطی داریم؟ این خیلی کمک می کند.

هر چه این حس را بهتر بتوانیم تجسم کنیم بیشتر می توانیم استقامت داشته و سریعتر به هدف برسیم.

چرا انگیزه قوی اینقدر مهم است؟ چون انگیزه در ما ایجاد شور و شوق می کند و بیشتر کارها را از روی اشتیاق می توانیم انجام دهیم و به نتیجه برسانیم.

برنامه ریزی:

دانستن اینکه برای رسیدن به اهداف مان، چه قدم هایی را در چه ساعاتی از روز باید برداریم و اولین قدم را کی شروع می کنیم، ضروری است. بدین منظور داشتن یک برنامه استراتژیک و صحیح لازم است.

نظم و انضباط:

حال که برنامه ریزی کرده ایم،  لازم است که بسیار منظم آنرا انجام دهیم. داشتن انضباط ، یک عادت خوب است که رفته رفته استقامت ما را افزایش می دهد.

تعهد و مسئولیت پذیری:

بدین ترتیب با داشتن برنامه صحیح و  انضباط، خود را متعهد دانسته و با احساس مسئولیت ببیشتر اهداف مان را دنبال کنیم.

عشق:

یاد بگیریم در زندگی عشق بورزیم و عاشق باشیم. هر چه عاشق تر باشیم راحت تر سختی ها را تحمل می کنیم و حتی از سختی ها می آموزیم و حتی آنها را دوست خواهیم داشت چون مربیان ما هستند.

مداومت و پشتکار:

استقامت هم مثل هر قدرت دیگری رفته رفته افزوده می شود.

تصور کنید یک وزنه بردار را ، به یکباره نمی تواند یک وزنه ۵۰۰ کیلوگرمی را بلند کند. باید از کم شروع کند و ادامه دهد تا کم کم عضلات اش قوی شود.

یا یک دونده دو استقامت هم همینطور است.یک شبه نمی تواند در مسابقات دو مقام کسب نماید نیاز به تمرین مداوم دارد تا بتواند به نتیجه دلخواه برسد.

هنگامی که متوجه شویم که در زندگی،  هدف ها و ارزش های درستی را انتخاب کرده ایم و به این شناخت برسیم، خیلی راحت قبول می کنیم که برای بهتر شدن روابط ، رشد کردن و قوی تر شدن نیاز است که از خود استقامت و پایداری نشان دهیم.

مثلا وقتی می دانیم که راستگویی چقدر خوب است دیگر دورغ نمی گوییم حتی بخودمان و در این مورد استقامت می ورزیم .

همچنین داشتن صداقت با خود خیلی موضوع مهمی است . اگر بتوانیم در این مورد استقامت داشته باشیم، هدفها و علائق واقعی مان را خواهیم شناخت و قدم های بعدی زندگی مان را راحت تر پیدا خواهیم کرد.

ایمان قوی:

بهترین چیزی که واقعا به ما کمک می کند تا استقامت حقیقی و راستین داشته باشیم ایمان قوی است. وصل شدن و تکیه کردن یا توکل کردن به آن دانش برتر استقامت ما را تضمین می کند.

شناخت :

گاهی هم شناخت منفی ها و ضررهای استقامت نکردن، استقامت ما را بیشتر می کند.

بعنوان مثال، وقتی کسی رژیم خاصی برای بیماری یا مداوای خاصی دارد اگر بداند که استقامت نداشتن در ادامه مداوا و رژیم اش چه ضررهایی برایش دارد، بهتر دوام می آورد.

واقع بین بودن:

در زمان ناراحتی و مشکلات که تحمل همه چیز سخت تر است، تنها چیزی که به ما کمک می کند تا استقامت بیشتر داشته باشیم، واقع بین بودن است.

واقع بین بودن بدین معنی که فقط ۱۰% به مشکل فکر کنیم یا در مورد مشکل پیش آمده غصه بخوریم و ۹۰% به دنبال پیدا کردن راه حل و راهکارهای درست و مناسب باشیم.

به قول یکی از اساتید خودشناسی:

به غیر آنچه نمودی، نمی توانستی    کنون ببین به علاج اش چکار بایستی

و نهایتا بعد از واقع بینی، با  همت کردن ، می توانیم به حرکت مان سمت و جهت مثبت و درست بدهیم.

گاهی در زندگی تصمیماتی می گیریم اما مطمئن نیستیم که درست هستند یا نه، بنا براین با پرسش سؤالات ذیل از خود و پاسخ دادن به آنها ، می توانیم نسبت به درستی حرکت و تصمیم خود، مطمئن شویم.

از خود بپرسید:

چه چیز مرا خوشحال می کند؟

آیا این کاری که می خواهم انجام بدهم از روی مهر و محبت است؟

یا بخاطر نفرت و انتقام؟

آیا هدفی که انتخاب کرده ام حقیقت دارد یا زاییده خود ایده آلی من است؟ (یعنی باید واقعی باشد)

آیا توقعاتم واقعا تقسیم بر امکاناتم است؟

(یعنی انتظار بیش از حد از خود نداشته باشیم)

آیا انتخاب این هدف واقعا برای زندگی من لازم است و ضرورت دارد؟

گاها ممکن است در مسیر استقامت و پایداری، با مشکل مواجه شویم و نتوانیم بدرستی اقدام نماییم. دلایلی که ممکن است مانع از استقامت ما شوند عبارتند از:

بی برنامه بودن:

نداشتن برنامه صحیح و مدون باعث می شود که نظم نداشته باشیم و نتوانیم به تصمیمی که گرفته ایم بدرستی مبادرت ورزیم و ادامه دهیم.

وجود تضادهای درونی:

وجود تضادهای درونی ، باعث تضعیف نیروی اراده ما می شود.

تصور کنید بین دو نیروی مثبت و منفی کشیده شوید . یکی شما را بسمت راست و دیگری شما را به سمت چپ بکشد، شما بین این دو نیروی مثبت و منفی متوقف خواهید شد و هیچ گونه حرکتی نخواهید داشت.

وقتی بسمت و سوی درستی حرکت می کنیم، تا زمانی که یکپارچه و مصمم هستیم می توانیم در مقابل همه مشکلات استقامت داشته باشیم ولی وجود فکرهای منفی و متضاد، ما را دچار تردید و دودلی می کنند.

البته گاهی تردید و تضاد اگر برای نتیجه گیری بهتر باشد تا حدی خوبست ولی اگر مدت زمان طولانی طول بکشد، آن تضاد و دودلی باعث توقف و رکود ما می شود.

با توجه به مطالب مطروحه فوق، نتیجه می گیریم که به منظور دستیابی به اهداف خود در زندگی، داشتن استقامت و پایداری بسیار لازم و ضروری است.

پایدار باشید.