من نمی دانم چرا می نویسم؟

«من نمی‌دانم چرا می‌نویسم. نمی‌دانم به چه دلایلی چنین نتیجه‌ای به بار آمده است. ولی می‌‌دانم که امروز پس از ده سال فعالیت منظم در این حوزه، عشق به کلمات، به جملات، عشق به ریتم همچنان مرا به نوشتن سوق می‌‌دهند. من به توانایی کلمات برای ساختن جهان، در خوشی‌ها و ناخوشی‌ها، اعتقاد دارم. کلمات نوعی قدرت جادویی و ملموس دارند. وقتی می‌نویسم، آن‌ها را به‌خوبی می‌بینم، برخی اوقات این خود کلمات هستند که خودشان را می‌نویسند، این خود نوشتار است که به کار می‌افتد. من به ضرورت داستان، به توانایی‌اش برای بازآفرینی جهان نیز باور دارم. بدون داستان، واقعیتی هم نیست، در ضمن نوشتار استقلالی به من می‌دهد که برایم حیاتی است. به یمن آن، من، به تنهایی، بدون آنکه به چیزی وابسته باشم، جهانی را ابداع می‌کنم.» نتلی فیون _ از کتاب «خانواده»