چگونه استعدادهای ذاتی وجود خود را پرورش دهیم؟

در کلاس های خودیاری که به مثابه زورخانه هستند، دو دسته از ورزش های معنوی را یاد می گیریم.

دسته اول ورزشهای پرورش عناصر اصلی نیروهای معنوی انسانی که باعث رشد می شوند و دسته دوم ورزشها تمرین ها و تکنیک های خودشناسی هستند که از آفت ها جلوگیری می کنند.

در اصل، وجود انسان مثل یک گل است که هم باید به آن آب و غذا رساند و هم از آفتها دورش کرد.

تکنیک هایی که در چهار قسمت اصلی برای رشد گل وجود ما انسانها ضروری هستند شامل پرورش چهار استعداد ذاتی است که خداوند در وجود ما نهاده است.

لازم است در اینجا ابتدا تعریفی از مهارت و استعداد داشته باشیم تا مطلب برایمان روشن تر شود.

مهارت یعنی تکرار یک کار و وقت گذاشتن برای درست انجام دادن آن به حدی که سعی کنیم انجام آن کار بدون نقص باشد.

استعداد به کشش های بالقوه ای اتلاق می شود که در ما وجود دارد و باعث حرکت ما به سمت یک مسیر خاص می شود.

در اصل تقویت مهارت است.  همانطور که بارها در کلاس های خودشناسی گفته شده:

“توانا بود هر که تمرین کند”

بنابراین، تمرین بسیار حائز اهمیت است و باعث پیشرفت می شود و ذاتی نیست بلکه اکتسابی است. هر چه بیشتر تمرین داشته باشیم، موفق تر خواهیم بود.

چهار استعداد ذاتی وجود ما که باید در پرورش آنها کوشا باشیم شامل:

1. پرورش استعداد عشق ورزیدن و داد و ستد مهر و دوستی که یکی از مهم ترین عواملی است که باعث رضایت و امنیت خاطر از خود و دیگران می شود. احساس خوشی و امنیت درونی چنانچه یکطرفه نباشد و کسانی باشند که به ما هم مهر بدهند قطعا این احساس مضاعف شده و اثرات مثبت معنوی عمیقی را برای ما به ارمغان دارد.

سوال: در راس همه ورزشهای روحی و روانی نیروهای معنوی انسان چه چیزی قرار دارد؟

اینکه بیاموزیم چگونه هر چه بیشتر مهر انسانهای دیگر را در وجود خود درک کنیم و بالعکس.

یعنی هر چه بیشتر، مهر خود را در دل دیگران جا بدهیم که البته کار نسبتا زمانبری است و نیاز به تمرین مداوم دارد.

روش های پرورش استعداد عشق ورزی و داد و ستد مهر و دوستی:

• حسن جویی،
• نیکی بینی،
• طلسم تصا، یعنی رعایت تواضع،صداقت و ادب که در رفتار و گفتارمان با خود و دیگران رعایت می کنیم. مثلا  سعی کنیم روی دادن سه میم مثبت کار کنیم که خودمان و دیگران احساس مهم بودن، مفید بودن و محبوب بودن نماییم.
• مهر اختیاری، یک نفر را در نظر می گیریم و از او حسن جویی می کنیم و با مهربانی با او رفتار می کنیم.
• تولرانس،
• نوآموختگی و تجسم تصویر ذهنی،
• رعایت بهداشت دوستی با استفاده از جملات مثبت تلقینی

2. پرورش استعداد آموختن: اینکه به یک سطح و نقطه قانع نباشیم. همیشه و در همه مراحل زندگی خود را دانشجو و دانش پژوه بدانیم. راضی بودن به سطحی از آموخته ها ما را جامد می کند و عملا پسرفت می کنیم. چون جهان بطور طبیعی مدام در حال رشد است. این موضوع بسیار مهم است. هر عاملی که باعث پرورش استعدادها و رشد عقل و بالا رفتن آگاهی ما شود در نهایت به ارتقاء نیروهای معنوی ما منجر می شود.

روشهایی که می توانیم این استعداد را پرورش دهیم، شامل:

• مطالعه، زیاد مطالعه کنیم.
• شرکت در کلاسهای مختلف آموزشی، بدین طریق سطح آموخته های خود را بالا ببریم،
•  کار یا حرفه ای را یاد بگیریم،
• در گروه های تحقیقاتی، مطالعاتی و خودشناسی بصورت داوطلب شرکت کنیم 
• دوری از افرادی که باعث جمود فکری ما می شوند
• دوستی با اشخاصی که روحیه یادگیری دارند

3. پرورش استعداد میل خلاقیت: یکی از مهم ترین عناصر لذت بردن از زندگی و رضایت افراد از خودشان و دیگران رشد خلاقیت در وجود آنهاست. یکی از استعدادهای فطری ماست که خداوند در وجود ما قرار داده است و چنانچه سعی کنیم آنرا تقویت نماییم ریشه بسیاری از شادی ها در وجود ما می شود و به زندگی ما رنگ و بوی تازه ای می دهد.

روشهای پرورش خلاقیت درونمان شامل:

• نوشتن و مکتوب کردن بیان درونیات، سعی کنیم نگرانی ها و دلخوشی های خودمان را بصورت دلنوشته و خاطره بنویسیم اما اینکار را با دست غیر مسلط خود انجام دهیم یعنی اگر راست دست هستیم با دست چپ بنویسیم و برعکس تا هر دو نیمکره مغز خود را فعال نماییم.
• شرکت در کلاس های آموزشی و تخصصی یادگیری که ما را با ایده های جدید آشنا می کند و قدرت تجزیه و تحلیل مان را بالا می برد.
• ورزش کردن،
• ریلکس کردن،
• یوگا،
• پیاده روی،
• مدیتیشن یعنی عملا ذهن خود را آزاد کنیم و آماده برای دریافت موضوعات جدید نماییم،
• سفر کردن، در بسیاری از موارد سفر نوع نگرش ما را ارتقا می دهد، در سفر با فرهنگها و مناطق مختلف آشنا می شویم و عملا ذهنمان انعطاف پذیر می شود و به شکوفا شدن و خلاقیت فردی مان کمک می کند.

یکی از موضوعات بسیار جالب اینکه می توانیم از بچه ها الگوبرداری کنیم چون بچه ها هیچ محدودیتی برای خودشان قائل نیستند و براحتی ایده های جدیدی را خلق می کنند.  این کودک می تواند کودک درون خودمان هم باشد.

بعنوان مثال، الگوبرداری از رفتارهای کودکی که در حین بازی ایده های جالبی را خلق می کند و همان ایده ها می توانند راه رهایی از بسیاری از ترس های ما بزرگسالان باشند.

به ضمیر ناخودآگاه خود توجه کنید، گاهی در حین رانندگی، پیاده روی یا در حمام چیزهای جدیدی به ذهنتان می رسد به آنها توجه کنید.

با افراد خلاق معاشرت کنید این کار باعث می شود عادت های جدیدی در شما شکل بگیرد و در عین حال حس رقابت هم در وجود شما زنده می شود.

کمال گرایی را کنار بگذارید بعضی ها فکر می کنند کاری که قرار است انجام دهند به اندازه کافی خوب نیست باید اتفاقا از همین ایده های کوچک شروع کنیم تا جسارت بیشتری پیدا کنیم و بتوانیم وزنه های سنگین تری را برداریم.

تکنیک های مهم دیگری که می توان نام برد، طوفان فکری و شش کلاه تفکر است .

4. پرورش استعداد حسن جویی و درک زیبایی های اشخاص، اشیاء و افکار:

همانطور که می دانیم، دنیا مملو از زیبایی ها و زشتی هاست.

هر چقدر سعی کنیم در اطراف خود بیشتر نیکی و زیبایی و خوبی ببینیم، احساس بهتری خواهیم داشت. اما با وجود این شناخت و آگاهی، اکثر اشخاص منتظر هستند تا دیگران برایشان این خوشی را بیاورند در حالی که این موضوع یک موضوع درونی است نه بیرونی.

روش های پرورش استعداد درک زیبایی در خود:

جالب است بدانید، زیبایی شناسی شاخه ای از فلسفه است.

به ماهیت زیبایی و سلیقه و همچنین هنر می پردازد.

کلید واژه پرورش استعداد درک زیبایی، هنر است.

حالا ببینیم هنر با وجود ما چکار می کند؟

1.  حساسیت ما را بالا می برد،
2.  باعث می شود به خودآموزی روی بیاوریم،
3.  زندگی جذابیت بیشتری برای ما پیدا می کند،
4.  آستانه تحمل ما را بالاتر می برد،
5.  روحیه ما را مستقل می کند،
6.  باعث می شود بدنبال پاسخ صحیح و کامل برای مسائل برویم،
7. روحیه پرسشگری را در ما بارور می کند،
8. ما را انعطاف پذیرتر می کند،
9. برای حل یک مسئله، به روشهای گوناگونی فکر می کنیم.

البته هنری که بخش مثبت وجود ما را بارور می کند، مدنظر است نه هر هنری.

سعی کنیم در شناخت استعدادهای ذاتی خود کوشا باشیم و همچون باغبانی مهربان و دلسوز نسبت به پرورش گل وجودمان همت گماریم و از آفتها مصمونش بداریم.